Spellbound, Freud ve Salvador Dali unsurlarının bir arada olduğu, “Psycho” ve “Vertigo” gibi filmlerin habercisi olan, dönemin koşulları göz önüne alındığında etkileyici görsellerle dolu bir şahane yapıt.

Dali’nin rüya sahneleri, mantığa dayalı bir sekans ve olay örgüsü içinde yer alan cesur bir sinema eseridir. Bu sahnelerdeki sürrealist imgeler ve yapılar, izleyiciyi karakterlerin içsel dünyalarına çekmeye ve onların psikolojik durumlarını daha derinlemesine hissettirmeye yönelik bir araç olarak kullanılır. Alfred Hitchcock, Dali’nin ilginç fikirlerinin hayat bulması için somut unsurlarla çekmeye çalıştığını belirtiyor. Ancak bu, projeyi gerçekleştirecek yapımcılar için maliyetli olduğundan, birçok sahne stüdyoda çekilmiştir.

Film, gerçeklik ve rüya arasındaki ince çizgiyi ustalıkla işler. Dali’nin katkıları, bu iki dünyayı birleştiren ve birbirine geçiş yapan sahnelerde belirgin bir şekilde görülür. Gregory Peck’in karakterini “L’homme fatale” modunda sunması, filmin ilginç unsurlarından biridir.

Genellikle bazı sahne geçişleri ve filmin işleyişinde hatalar bulunur. Ancak, bu durumu kusur olarak görmek yerine, izleyiciye nefes aldıran anlar olarak değerlendirme taraftarıyım.